Ik weet nog goed hoe ik als jochie van 9 achterop stapte bij mijn vader op de NSU Fox 4-takt uit 1949. Hij had hem uit de garage gehaald bij zijn moeder, mijn oma dus, waar hij al jaren gestald was, omdat er bij ons geen plek was. Ineens kwam mijn vader met dat ding de straat in en vroeg of ik meeging achterop. Ik had geen tijd gekregen om de stoere pothelm van mijn moeder te pakken, dus ik klom zonder helm achterop. Eigenlijk was het een rondje van niks, maar de herinnering is diep en de kiem was gelegd: ik word later motorrijder!
Jaren gingen voorbij. Na de middelbare school wilde ik nog maar 1 ding: motorrijden. Mijn vader vond studeren een beter idee. Hij wist me over te halen door een motor in het vooruitzicht te stellen. Okay, studeren dan maar. Lang hoefde ik niet te wachten, want ergens in mijn vader zag ik nog steeds het motorvuur branden. In 1983 (halverwege mijn studie) kochten we ‘samen’ de Honda CX500 van een studievriend van mij, voor 3000 gulden. ‘Samen kopen’ betekende na de aanschaf niets meer dan dat ík reed en hij meebetaalde. Toch heeft mijn vader zelf ook nog wel eens een toertje gemaakt op die Honda.
Een geweldige kick is dat wanneer je voor het eerst van je leven écht mobiel wordt. De wereld van de fiets is zo veel kleiner dan de wereld van een motor. Hoe spannend die eerste ritjes met je eigen motor. Alles is ineens bereikbaar. Rondje IJsselmeer. Ritje naar Limburg. Al gauw de eerste vakantie met je meisje. Wauw. De CX500 was ongelooflijk betrouwbaar. De eerste vakantie ging via Volendam – Afsluitdijk – Groningen – Konigswinter – Spa. ‘n Weekje toeren en kamperen. Voor het eerst de vrijheid van het motorrijden voelen. Beseffen dat het leven mooi is. De kick van het rijden.
Een jaar later werd dat kleine rondje vergroot naar een trip Wenen – Florence – Palamos (Spanje). Prachtig door de bergen en langs de Middellandse Zee. Echter, ik was student en had erg weinig geld ter beschikking. Dus moesten we op weg van Florence naar Palamos ergens bij Beziers die geweldige tolwegen verlaten. Ik had nog 4 gulden in mijn zak. Het was te laat voor een bank (pinnen bestond niet). Met die laatste centen heb ik toen benzine gekocht. Door vermoeidheid viel de motor nog om bij het tankstation. De eerste schade was een feit, maar ik was te moe om me er over op te winden. De benzine bleek net genoeg voor de rit naar de camping in Palamos, waar we rond middernacht arriveerden.
Vol bepakt de terugreis gemaakt, we vetrokken om 06.00 in de morgen en arriveerden rond 02.00 in de nacht. Binnen 20 slopende uren de 1500 kilometer afgelegd naar Utrecht. Ik vergeet nooit meer de emotie die ik bij mezelf merkte, toen we bij Luik richting Maastricht reden. “Jemig wat geweldig dat ik dit heb mogen doen. 4500 kilometers in 4 weekjes touren door Europa”. Natuurlijk is het nooit verstandig zo lang achter elkaar te rijden, maar als je jong bent, denk je daar toch anders over.
Ik had het als student in die jaren niet echt breed. De motorreis was erg duur geweest en er was geldnood ontstaan. Een andere studievriend wilde mijn motor wel overnemen voor 2900 gulden, 100 gulden minder dan een jaar terug. Toen moest ik afstand nemen van mijn trouwe eerste motor. Maar niet voor lang, want na een paar jaar bleek de CX500 gesloopt te zijn, maar gelukkig was het blok behouden. Ik heb dat motorblok overgenomen voor een krat bier, met als idee om het blok open te zagen en tentoon te stellen in de huiskamer. Mooie plannen maar helaas is dat er nooit van gekomen. Uiteindelijk heb ik het blok weg gedaan tijdens het opruimen van de schuur.
Tja, en dan studeer je af en ik vertelde het mijn vader. ‘Oh, is het zover?’ vroeg hij. Voor een nieuwe motor heb ik toen bedankt, maar ik was hem erg dankbaar voor de impuls die hij me gaf om te gaan studeren. Maar het enige wat hij zei was het volgende: ‘een belofte maakt schuld’. En zo gezegd, zo gedaan. De volgende motor werd een BMW R75/6 uit 1976. Daar heb ik ongeveer 2 000 kilometer mee gereden. Met de nieuwe motor zijn de nodige tochten gemaakt, ook met mijn vader van 70 jaar achterop. We zijn samen naar Normandië, Berlijn, Zuid Engeland en Zwitserland geweest. Prachtig om met je motor-minded vader zulke trips te hebben mogen maken.
Velen jaren later, in 2009, kocht ik een BMW R1100RT. De kinderen waren nu wat groter dus de passie kon weer worden opgepakt. Mijn geschiedenis werd herhaald. Ik weet het nog als de dag van gisteren: mijn kinderen maakten hun eerste ritje achterop de motor, net als ik, bijna 40 jaar eerder!
Hopelijk is ook bij hen een kiem gelegd. Met mijn dochter heb ik in 2010 zelfs een trip gemaakt naar München en terug. Terug in de regen, maar mijn dochter gaf geen krimp!
Die motor van mijn (inmiddels overleden) vader heb ik weten te behouden. Volledig gereviseerd in mijn meest fanatieke motorjaren tussen 1980 en 1985. In 2009 is er een kast omheen gebouwd. De cirkel lijkt weer rond: ik heb dan niet het blok van mijn eerste motor (de Honda CX500) weten te bewaren, maar ik heb wél de eerste motor waar ik ooit ben opgestapt, weten te behouden. Bovendien is de motor volledig rijklaar.
Motorrijden, het is een passie die ontbrandt op het juiste ogenblik. Je eerste motorrit maakt een grootse indruk. Je eerste eigen motor zelfs nog meer! Ik zou iedereen willen adviseren dat gevoel en die passie te behouden en te koesteren!
– Door Roel Verkerk
Ook het verhaal over jouw eerste motor terugzien op Motorfans.nl? Mail ons dan met jouw verhaal!