MV Agusta F3 800 getest: een ontzagwekkende hartendief

De MV Agusta F3 800 is een bloedmooie machine. Maar is hij meer dan alleen de ultieme slaapkamer poster? Met een uitgebreide test zochten we het uit.

Daar staat ze, haar scherpe lijnen reflecteren in het schrille licht van een enkele tl-buis. Mijn hartslag versnelt en ik raak in een lichte euforie bij het zien van deze beauty. De MV Agusta is de natte droom van iedere motorrijder, de ultieme tweewieler die in iedere kinderkamer boven het bed van de jonge snelheidsduivel hangt en hem in zijn dromen verwelkomt. Ook voor mij is deze ontmoeting een droom die uit komt, want een MV is toch het ultieme, de crème de la crème, de Lamborghini onder de motormerken.Met klamme zweethanden zwaai ik mijn been over het fier omhoogstekende kontje. De F3 is niet zomaar een motor, het is een kunstwerk, een creatie, een prachtig sculptuur dat ik voor mijn gevoel al misbruik door er op te gaan zitten. Het zadel voelt hard en het Italiaanse runderleer geeft geen enkele vorm van comfort, precies zoals het hoort te zijn bij een extreme racer. Ik raak in extase als ik mijn handen naar clip-ons beweeg, de sleutel omdraai en de 800cc driecilinder tot leven wek.

De drie orgelpijpjes vlak naast het achterwiel brommen kalm, de motor is nog koud en binnen mum van tijd vormt er zich een dampende wolk die langzaam opstijgt. Met een soepele beweging met mijn linkerteen schiet de motor de eerste versnelling in. Uiterst voorzichtig rij ik de staat uit. Het is een vochtige herfstdag, niet het weer dat je graag zou zijn bij het rijden van deze Italiaanse schone en ik zou er toch niet aan moeten denken haar in de eerste bocht horizontaal op het asfalt te parkeren.De visuele verrukking van de MV is van een compleet andere wereld. De machine geeft de voldoening door ieder detail, en dat zijn er nogal wat, uitvoerig over het netvlies te laten glijden. Maar de MV Agusta F3 800 blijft niet alleen de motor van de slaapkamerposter, zodra de Italiaanse volbloed tot leven wordt gewerkt kan de sensatie pas echt beginnen. Zodra mijn rechterpols de gasschuif in beweging zet en schiet het toerental moeiteloos tot in het oneindige. De benzine vloeit rijkelijk de ontbrandingskamers binnen en ik voel me als een astronaut tijdens de lancering van zijn spaceshuttle. De acceleratie is wrijvingsloos en als ik in een vluchtige blik over het dashboard werp zie ik alleen drie cijfers, waarvan de eerste een twee is. Dan besef ik me dat ik nog maar in de tweede versnelling rij. Ik houd het voor gezien en neem voor lief dat de topsnelheid ver boven mijn huidige snelheid ligt. De 148 pk van de 798 cc driecilinder is met de 173 kilogram drooggewicht een verwoestende combinatie.

 

Het is tijd om de stuureigenschappen te ontdekken. Ik stuur de snelweg af, richting de Lekdijk. De perfecte plek om deze moordmachine eens stevig aan de tand te voelen. Het Pirelli rubber kleeft aan het asfalt en zorgt voor veel vertrouwen. Toch lijkt de MV op het eerste gezicht geen echte bochtenvreter. Het aanremmen gaat subliem en het afremmen op de motor gebeurt in iedere versnelling geweldig. Toch moet de voorkant met veel overtuiging de bocht in gedrukt worden en platleggen gaat zeker niet vanzelf. In de bocht voel ik dat de machine stiekem omhoog probeert te komen waardoor de ingezette lijn nogal eens kan afwijken bij het uitkomen van de bocht. De F3 zorgt voor een vermakelijk gevecht. Ze moet stevig worden aangepakt en zodra ik de teugels iets laat vieren verandert ze in een meedogenloos moordmachine. Dat is bijvoorbeeld goed te merken tijdens het vele schakelen, want zodra ik nonchalant word schakel ik mis en komt de motor in een onbedoelde vrijstand terecht. Maar als de F3 gebruikt wordt zoals ze bedoeld is, wordt het rijden fabuleus en verdwijnen de kilometers asfalt moeiteloos in het minimale zicht van de spiegels. Het wordt donker op de dijk, het benzine-lampje begint te branden en ik besluit terug te rijden. Jammer, want ik had me hier nog prima een paar uurtjes kunnen vermaken. Wanneer ik op de snelweg rij en het gevecht tijdelijk gestaakt is ik tijd om wat op de details te gaan letten. Ik richt me op de verlichte informatievoorziening en merk op dat een regelrechte ramp is. Informatie is onduidelijk en het lcd-scherm doet me denken aan moeders eerste PC. De verschillende rij-modi maken naar mijn idee weinig verschil voor gebruik op de openbare weg. Ik grijns en stoor me er niet aan. Alle imperfecties worden moeiteloos weggewuifd door de overvloedige romantiek de de MV geeft.

De MV Agusta F3 800 is niet het braafste jongetje van de klas, is niet comfortabel, laat wat kleine, typisch Italiaanse steekjes vallen, maar hij kruipt in je hart en laat je niet meer los. Het is een motor waar je naar wilt kijken, waar je op wilt rijden waar je een gelukzalig gevoel van krijgt. Een ontzagwekkende hartendief.Meer details, gegevens en specificaties van de MV Agusta F3 800 vind je op de website van MV Agusta. Schitterende foto’s zijn gemaakt door auto/motor fotograaf Tymen Hart. Volg zijn talent via Facebook of bekijk meer mooie plaatjes op zijn website.