Een week lang mocht onze adventure specialist Bram de nieuwe Honda Africa Twin CRF1000L testen. Hieronder vind je een complete review van zijn bevindingen van deze motortest.
Inleiding
Als groot liefhebber van allroads en rally’s zoals de Baja 1000 en Dakar waar zowel mens als machine tot het uiterste gaan, ben ik blij dat er eindelijk een opvolger is van een échte allroad! Geen wegmotor in adventure jasje. Geen dikke zware tourmotor, waarbij je door alle knoppen en accessoires eigenlijk niet meer aan rijden toe komt. Dames en heren: de Honda Africa Twin CRF1000L.
De legendarische naam leeft voort. In 1988 ontstond de Honda Africa Twin uit de rallymachine die mee reed in de Paris-Dakar. Wederom is de nieuwe Africa Twin gebaseerd op een rallymachine, maar dit keer op de versie die mee rijdt in de Zuid-Amerikaanse Dakar. En dat de motor een echte rally pedigree heeft, zie je al wanneer je op hem af loopt. De nieuwe Africa Twin is hoog! Met veel grondspeling en grote wielen (21 inch voor en 18 inch achter), hebben we hier te maken met een echte afstammeling van de meest recente rallymachine die Honda inzet bij de fabrieksteams. Een apparaat dat volgens Honda kan worden ingezet voor serieus offroad-gebruik, en daar was ik stiekem heel erg benieuwd naar!
Om te achterhalen waar deze motor thuishoort, is ze zowel on- als off road aan de tand gevoeld. Want de vraag blijft: is het echt de adventure die Honda belooft?
Eerste indruk
Wat opvalt wanneer je om de motor heen loopt is de afwerking van de motor. Een breed stuur, slank afgewerkt kontje en goudkleurige voorpoten die, samen met de wat agressief ogende koplampen, het geheel een lekker sportief en rauw uiterlijk geven. Wanneer je het startknopje even aanraakt loopt het motorblok al snel en geeft het een heerlijke roffel.
Honda heeft ervoor gekozen dit keer geen v-Twin te gebruiken, maar een tweecilinder in lijn met unicam-klepbediening, Deze vorm van klepbediening heeft Honda rechtstreeks uit haar rallymachines. De samenstelling van het motorblok en toepassing van het unicam-systeem komt het gewicht ten goede en zorgt voor een goede gebalanceerd geheel. Om het motorkarakter te behouden, heeft Honda ervoor gekozen de krukasverhoudingen zo te plaatsen dat het motorblok hetzelfde karakter heeft als de oude v-Twin. Dit hoor ik echter niet, de motor klinkt anders en heeft meer weg van twee dikke eencilinders die aan elkaar zijn geplakt.
Het motorblok voelt levendig en vlot. Je hebt voldoende vermogen tot je beschikking en kan dit goed doseren. Je kan lekker vlot wegrijden, maar ook een rustig tempo vindt de Africa Twin prima. De motor laat zich makkelijk sturen: even kort draaien in het zand of op de weg, het gaat allemaal even makkelijk. Het enige waar ik aan moest wennen was de automatische versnellingsbak die bij langzaam manoeuvreren weinig feedback geeft. Dit was echter te compenseren door wat meer met de achterrem te doseren.
Video
Transmissie
Voor deze review is gekozen voor het model met de Dual Clutch Transmission (DCT) automatische versnellingsbak. Deze moet ervoor zorgen dat de motor snel kan schakelen zonder onderbreking van de aandrijving op het achterwiel. Het voordeel van de automaat, is dat de motorrijder die moeite heeft met schakelen, of dit geen essentieel onderdeel vindt van motorrijden, ook plezier kan beleven aan de Africa Twin.
Voor al die andere motorrijders is de automaat niet per sé saai. Sterker nog, als echte stadsavonturist ben je met gemak iedere motorscooter voor, en kan je je volledig concentreren op het verkeer en de
omgeving, zoals dat zandpad waar je met gemak doorheen stuurt, of die hele steile helling waar je voorheen niet zeker van wist of je daar omhoog kon.
Door de slimme automaat kan dit met gemak. De aanwezige hellingshoeksensor voelt wanneer je omhoog of omlaag rijdt, en zal daar zijn schakelgedrag op aanpassen. De echte off road coureur kan ook de G-stand inschakelen. In deze stand staat de versnellingsbak minder slip op de koppeling toe en zullen de schakelmomenten nog korter worden. Hierdoor heb je non-stop tractie op het achterwiel. Na de nodige zandpaden heuvels en bospaden, durf ik te zeggen dat de automaat eigenlijk nog het best tot zijn recht komt wanneer je off road rijdt!
Daarentegen is de automaat op de weg wat saai. En welke van de drie sportstanden je ook kiest, de versnellingsbak zit toch telkens niet in de gewenste versnelling. Bij de mildere sportstand schakelt de motor pas laat terug en wanneer je stand twee of drie kiest blijft de motor onnodig lang hoog in zijn toeren rijden voordat hij eindelijk doorschakelt. Om dit te voorkomen kan je gelukkig ook met je linkerhand nog een versnelling kiezen.
Rijgedrag
Zowel op de weg als daarnaast gedraagt de Africa Twin zich zoals je zou verwachten: De zit van de motor is vrij neutraal, en zo stuurt de motor ook. Het voorspelbare vermogen nodigt uit tot vlot sturen en lekker doorrijden.
Door de verschillende instelmogelijkheden kan je de tractiecontrole naar wens afstellen en de sportstand kiezen die past bij jouw rijstijl. Wanneer je houdt van snel optrekken, dan is het aan te raden om de tractiecontrole in zijn minst gevoelige setting te zetten. Zeker bij vlot optrekken, drempels of hobbelig wegdek, wil de tractiecontrole namelijk snel ingrijpen. Wanneer dit het geval is, duurt het lang voordat de motor weer vermogen naar het achterwiel stuurt. Dit voelt vervelend aan en had wat soepeler opgepakt kunnen worden. Om te voorkomen dat de tractiecontrole ingrijpt kan je ervoor kiezen een minder gevoelige setting in te stellen of de tractiecontrole zelfs helemaal uit te zetten.
En wanneer je toch de remmen van de Africa Twin moet aanspreken, kan dit vol vertrouwen. De stoer ogende wave remschijven zorgen voor serieus veel vertraging, en wekken ook voldoende vertrouwen voor heftige remacties. Ook het ABS werkt naar behoren. De manier waarop die zich met de remactie bemoeit vergroot vertrouwen en werkt zelfs offroad goed. Het gemak waarmee je voor kan remmen zonder controle te verliezen over het voorwiel heeft zo zijn voordelen. Ook de achterrem is uitgerust met ABS en deze is voor offroad doeleinden uit te schakelen.
Ook voor weggebruik weet de Africa Twin mij te charmeren. De zithouding is goed en met mijn 2,01m kan ik mijn benen goed kwijt. Verder klopt de ergonomie van de Africa Twin. Het zadel is hard, maar zit comfortabel en door de lengte is er voldoende ruimte om van houding te wisselen. Het standaard ruitje is wat laag en had voor mij hoger mogen zijn. Tot slot zit de bediening voor de claxon en richtingaanwijzers wat ongelukkig, waardoor ik veel automobilisten heb kunnen begroeten in plaats van richting aangeven.
Uiteindelijk merk je pas wanneer je de motor echt pusht dat de Africa Twin geen echte offroad of wegmotor is. Hoewel ze bij Honda een erg mooie balans hebben gevonden voor weg en offroad gebruik voel je dat er een compromis is gekozen. Bij bochten op hoge snelheid merk je dat door het grote voorwiel en de lange veerweg het gewicht wat te ver naar achter zit en het voorwiel in de bocht graag naar buiten wil. Dit is deels te verhelpen door wat verder naar voren te gaan zitten. Maar blijft je beperken bij hogere snelheden op het asfalt.
Hoe dan ook is het een motor die je overal naartoe brengt. Hij laat zich makkelijk pakken voor korte ritten, maar ook voor grote afstanden zit je op de Africa Twin goed. De optionele bagagemogelijkheid ziet er netjes uit, maar voelt wat goedkoop aan. Zeker wanneer je kampeerspullen (ook getest), kleding en nog wat klein materiaal mee neemt zitten de zijkoffers snel vol en sluiten ze moeilijk.
Conclusie
Om uiteindelijk antwoord te kunnen geven op de vraag waar deze motor thuishoort? Het antwoord is: Overal. Dit is een échte no-nonsense allroad. Het is een motor die zich ervoor leent om elke dag te pakken ongeacht de omstandigheden of ondergrond. Zelfs obstakels eet deze Africa Twin simpelweg op. Het is een plezier om ermee naar je werk te rijden, en recreatief kan je alle kanten op. Even bochtenpakken in de Eifel of een dagje Luxemburg en terug de Africa Twin vindt alles best en brengt jou en eventueel passagier goed en wel op je bestemming. Offroad rijden is verassend goed te doen en zelfs ik voelde mij een heuse Paulo Gonçalves over de Nederlandse modderpaden! De motor blinkt uit in zijn flexibiliteit, helaas niet op de meest spectaculaire wijze. Daarvoor zal je toch echt een oude Transalp uit 1988 moeten kopen!
Fotogallerij
Mocht je je afvragen door wie deze schitterende foto’s zijn gemaakt, dat is Mandy van WeWantAdventure!